İlk defa tanıştılar 16 yaşında; ikisi de pek genç ve saftı. Tek bilmedikleri arkadan vurmaktı. Kimseleri incitmemeye özen gösterirlerdi.

Âşık olduklarında henüz genceciktiler. Ne yasaktan anlarlardı, ne de günahtan. Biri henüz delikanlıydı; naif ve kutsiyete ehemmiyet veren.

Öbürünün ise patavatsız, küstah ve her ettiği söze küfürle başlayan, ne kadar kendine benzeyen varsa ona perestiş eden ve kimseleri umuruna takmayan bir yapısı vardı. Hani, tam maço denen tarzda davranırdı. Sıklıkla başka kadınlara takılır; sonra döner dolaşır, evdeki yavuklusuna dönerdi. Herkes “hünsa” diye aşağılardı. Bu sebeple de sürekli olarak yer değiştirirdi.

***

Birisi oraya giderken, öbürü buraya meylederdi. Herkes kolayca ikisini de kandırırdı. Çok saf ve kural tanımaz insanlardı ama birisi ameliyat olarak cinsiyet değiştirdiği için sürekli toplum dışına itiliyorlardı. Yekpare bir kimlik geliştirip, direniyorlardı köhnemiş değer yargılarına ve arada da ahmak kutusuna aval aval bakıp vakit geçiriyorlardı! Son zamanlarda verilen fetvalar ve dayatılan saptırmalar ne kadar makul ve muteberdi?

Kadın olup da Pembe Kimliğine kavuşan, hiç istememesine rağmen fuhşa sürüklenmişti. Gelen geçen aşağılıyor ve “sapık” diye damgalıyorlardı.

Erkek sık sık derin düşüncele dalar ve karamsarca hayaller kurardı.

“Her şey ütopik bu âlemde” diye düşünürdü.

***

“Gönlüme düşe düşe transseksüel düştü. Evlensem nikâh düşer ama ailem ne der” diye hayıflanırdı.

“Cogito ergo sum” dedi kendi kendine. Cevap hâlâ muğlâktı.

Akabinde de Latince deyimleri neden ezberlediğini sorguladı:

Ab imo pectore: Kalbin derinliklerinden (dürüstlükle).

Ab inconvenienti: Uygun olmayan bir şeyden.

Ab initio: Başlangıçtan.

Ab Jove principium: Jüpiter’le başlayalım.

Ab ovo usque ad mala: Yumurtadan elmalara (baştan sona anlamında: Romalıların geleneksel yemek sırasından esinlenerek)

Ab uno disce omnes: Bir şeyden her şeyi öğren.

Absentem lædit, qui cum ebrio litigat: Sarhoşla kavga eden, yerinde olmayan birini döver.

Abusus non tollit usum: Suiistimal düzgün kullanmayı iptal ettirmez.

Abyssus abyssum invocat: Uçurum uçurumu çağırır. (Bir hata diğerlerinin doğmasına sebep olur)

Accipe Hoc: Bunu al.

Acta est fabula: Oyun bitti (Caesar Divi Filius Augustus’un son sözleri)

Acta non verba: Hareket, söz değil.

Actibus immensis urbs fulget massiliensis: Marsilya şehri, müthiş eylemlerle ışıltı saçıyor.

Actio libera in causa: Nedeninde serbest hareket.

Ad astra: Yıldızlara doğru

Ad augusta per angusta: Doruklara doğru dar yollardan (Başarı kolay kazanılmaz)

Ad libitum: Kendi isteğine bağlı olarak (ad lib. olarak kısaltılır)

Ad fontes: Kaynaklara doğru

Ad gloriam: Zafer için.

Ad hoc: Belli bir amaca yönelik.

Ad hominem: Bir argümana cevap verirken argümanı eleştirmekten ziyade argümanı yapan kişiye saldırmak.

Ad impossibilia nemo tenetur: Hiç kimse yapamayacağı şeyler için söz vermemelidir.

Ad majorem Dei gloriam: Tanrı'nın ihtişamlı görkemi için (Haçlıların, Cizvitlerin ve Şikago Üniversitesinin mottosu)

Ad kalendas graecas: Grek Kalendas’ta (Kalendaslar Romalı’dır, bu yüzden bu deyim var olmayan bir tarihi belirtir: çıkmaz ayın son çarşambası)

Ad litteram: Harfi harfine.

Ad multos annos: Nice yıllara!

“Ben kimim, neyim ki bunları düşünüyorum” diye iç çekti.

“Eser bırakmaktır esas ölümsüzlük” diye tefekkür etti.

Sevgilisine son bir kez baktı. O arkasını dönmüş ve gözyaşlarını içine akıtarak oturuyordu. Çok bedbahttı!

Ellerini avuçlarının içine aldı, ağlıyordu.

“Bize bu diyarda hayat hakkı tanımazlar, Aykırıyız çünkü” diye fısıldadı.

Yanağına bir öpücük kondurdu de meçhule giden merdivenden tırmanmaya başladı…

İçinden hep şu geçiyordu: “Psikopat olan kim acaba”?

Hasta olsan kendisi mi, sevdiği kadın mı yoksa toplum muydu?

Cevabını asla bulamayacağının farkındaydı…

“Bir hekime mi gitsem” dedi.

Bir gün belki yolu bana düşerse mutlaka yardımcı olurum.

Homofobikleri sevmem.

Çoğu içimizde yaşayan ama pek düzgün sanılan sapkınlardır!

Mehmet Kerem Doksat – Tarabya – 30 Ocak 2016 Cumartesi