Gazanfer Özcan, tam bir kent-soylu İstanbul Beyefendisi.

Elbette bir gün o da cesetten kurtulacaktı, Öz'e kavuşacaktı.

Hayat denen aradaki kısmı adam gibi adam olarak yaşadı.

Kendini tiyatroya vakfetti.

Her sınıf ve mertebeden insanın sevgisini, saygısını kazandı.

Bir gün gelip terk-i diyar eyleyeceğini bilip de, bunu son âna kadar inkâr eden ilginç bir türüz.

O, öyle yapmadı.

Tertemiz ve müeddep bir hayat yaşadı, işini en iyi şekilde yaptı, hep âilesinin yanındaydı, en ufak bir hayâsızlığa, edepsizliğe, skandala bulaşmadı. Sevdi ve sevildi, saydı ve sayıldı.

Eminim ki son nefesinde "oh be" demiştir içinden.

"Ömür hırkasından âzâde oldum, haydi Hakk'a dönelim" diye geçirmiştir aklından.

Keşke herkes onun gibi yaşasa
     Keşke herkes onun gibi iddialı olsa
           Keşke herkes onun gibi mütevâzı olsa
                 Keşke herkes son nefesini verirken onun gibi diyebilse.

<br

Hoşça kalın muhterem büyüğüm Gazanfer Özcan.

İnşallah birileri DVD'lerle bütün eserlerinizi piyasaya çıkarır ve sizi defalarca tekrar yaşarız.

Bu arada, lûtfen Peder'e, Bobby'e, Tanju'ya ve diğer tavlacılara selâm söyleyin.

Mehmet Kerem Doksat - İstinye - 19 Şubat 2009 Perşembe