Epey ufakken, hani ne derler, çocukken…

Bu memlekette başka türlü bir TRT ve biraz farklı bir ortam vardı.

Ben de bir radyo programında, Merhum Babamın Kadim Dostu Türkân Poyraz’ın davetlisi olarak şarkı söylemeye gitmiştim.

Noel Baba’nın kucağına oturup, “şu herifin sakalını çeksem ne olur” diye düşünürken çocukluğun verdiği hergelelikle ve tam elim giderken, bir ses “yapma” demişti bana…

***

Şarkı mıdır yoksa türkü müdür hâlâ bilmem ama çok doğru da söylemiştim.

Sözleri aynen şöyleydi:

Orda bir köy var uzakta

O köy bizim köyümüzdür

Gitmesek de, kalmasak da

O köy bizim köyümüzdür

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laylaaaa

Orda bir ev var uzakta

O ev bizim evimizdir

Yatmasak da de, kalkmasak da

O ev bizim evimizdir

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laylaaaa

Orda bir dağ var uzakta

O dağ bizim dağımızdır

Gitmesek de

Çıkmasak da

O dağ bizim dağımızdır

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laylaaaa

Orda bir ses var uzakta

O ses bizim sesimizdir

Duymasak da, tınmasak da

O ses bizim sesimizdir

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laylaaaa

Orda bir yol var uzakta

Dönmesek de

Varmasak da

O yol bizim yolumuzdur

Lay lay lay lay laa

Lay lay lay lay laylaaaa

***

Öylesine severdik ki bu vatanı.

O derece gözlerimiz dolardı ki düşünürken aziz milletimizi...

Gitmediğimiz yer için bile hasret çekerdik.

Bazen de ağlardık.

***

Nedense gene aklıma geldi ta o zamanlar.

Şendik, umutluyduk ve yaşama sevinci doluyduk…

İzcilik yaparken de marş söylerdik okulda.

Sonra az bir şey yer, kenarda oturup büyüklere bakardık

***

Bir hokkabaza götürmüşlerdi bizi.

Adam acemiydi, parayı cebinden çıkarırken görmüştüm!

Tam “amca, yakaladım” diyecektim ama içimden bir ses “yapma” dedi.

İşte böyle yontulduk bizim nesilde…