Eğer bir gün suya düşersen

Bir hain gaz akımı burnunun suratının önüne patlarsa

Eğer bir ırgatsan ve grizuyla metan sana sürpriz yaparsa

Ne olur, biliyor musun?

Kanındaki hemoglobine karbonmonoksit veya metan bağlanır

Bu öylesine bir aşk-ı memnûdur ki

Asla kopamaz mel'unlar

Ve sen tepişip soluk almak için debelenirken

Gözlerin ve akciğerlerin yerlerinden fırlar

Etrafa haykırmak istersin ama sesini de duyuramazsın

Üstelik pek az kalan soluğun da öyle tükenir

Ölüm korkusu bütün varlığını sarar

İrislerin koskocaman olur

Tüylerin de kirpi gibi

Hiçbiri kesmez ıstırabını

Azaltamaz içindeki vahşeti, dehşeti

Eğer bahtında hayırlısı yazılmışsa

Şuûrunu kaybedersin ve fark etmezsin

Yok, eğer aksiyse mukadderat,

Cehennem azabı neymiş

O zaman anlarsın arkadaş

Hem de korkunç biçimde!

Miden ve bağırsakların da hızlanır

Hem küçük hem de büyük kaçar

Mahcup olursun ahmak gibi

Sanki elinden gelen varmış da…

Eğer birileri yetişip de sana Oksijen verirse

Yâhut taze kan takıp geri döndürürse

Alacağın ilk soluk

En kaliteli teneffüsün olur

Hiçbir mektepte tatmadığın…

Yok, eğer vakit gelmişse

Hiç merak etme arkadaş

Bir sonraki adımda bir sürpriz bekler seni

Çünkü ölmek pek keyifli bir şeydir

Orgazm olursun hâttâ!

Hiçbir maddî manevî acın kalmaz

Ne kadar bembeyaz sakallı dede ve nine varsa

Hepsi arz-ı endâm eder

Seni çağırırlar “gel, gel, gel” diye

İşte, Âraf ve Sırat Köprüsü karşındadır

Son bir çabayla gözlerini açıp bakınırsın

Çevrendekilere gülümsersin ki

Giderken çirkin bir suratla anılmak istemezsin

Peki, sanır mısın ki milletin umurundadır?

Yok be arkadaş, nâkıs!

Eğer orada birileri varsa ve üzülüyorsa

Aslında kendi yetersizliğine kızıyordur da

Günahını da sana yazar

Altın semeri hangi merkep ister ki?

Hani derler ya hayatın gözlerinin önünden şerit gibi akar diye

Vallahi de, billâhi de öyle olur, şaşırırsın

“Vay be, doğruymuş ulan” diye aklından geçirirsin

Sonra da bir yerlere gidersin

Eğer vakti zamanında sevildiysen

İyilik hânendekiler aksinden bir fazlaysa

İşte, belki o zaman birkaç kişi gerçekten

Gözyaşlarını senin için akıtır

Sonra bir görevli seni yıkar, temizler

Nedense…

Zâten toprakla yeknesak olacak adama

Neden su harcarlar bilmem

Sonra birileri dualar eder; bilemezsin essah mı…

Yoksa kabir suyu için dolanmaktadırlar mı numaradan

Gene anlayamazsın neden tahtalarla sarıldığını

Göm be arkadaş, toprakla arama niye girersin ki?

Ama bunlar Öbür Âlem’de gelir aklına

Etraftaki zifiri karanlık

Derhal bembeyaz bir nurla dolar

Gerisini bilen yoktur,

Her dünya görüşü veya din başka bir şey söyler

İşin aslını, esasını, Hakikati

Ancak o zaman anlayacaksındır

Ve pek muhtemelen

Kahkahalarla güleceksindir

Ama işitenin olmayacaktır bil ki

Sonra içine solucanlar ve böcekler girer

İlk yağmurda da Özün toprağa karışır

Belki de en uzak okyanuslara ulaşır

Hani, eğer bir ölümsüzlük varsa birader

Ya onlarla kaimdir

Ya sevildiysen ananların arada bir ağlayıp üzülür

Aradan yıllar geçer

Kimseler gelmez olunca da

Mezarlığı kamulaştırırlar

İçine bir AVM dikerler!

Ha, kalmışsa muzip bir dostun hayatta

Senin gömülü olduğun yere yeşil bir baraka kurar

Yanı başına da birkaç şekerkamışı cesedi batırır

Bâri hayrat olursun

Herkes sana Velî der

Eh, epey de deli var bu dünyada

Nalları diktikten sonra sen

Bir bakmışsın ki birileri üzerinden rant kapar

Bakmışsın derken,

Neredendir, nasıldır, niçindir ve emeli nedir

Çözen olmuş mu ki

Hani demem o ki,

Söylenenlere inanma

Bir kere terk ettin mi buraları

Herkesin gözlerinden

Ancak timsah yaşları akar

Boş ver arkadaş, takılma

O kadar mücadele ve kavga sonunda bok böcekleriyle biter

Hani, en iyisi...

Bâri hayattayken...

Daha başka gönül kırma

Vallahi de, billahi de

Değemez be arkadaş

Zâten mekânına gelen giden çok da,

Artık kimse bir yorum bile yapmıyorsa

O iş bitmiştir artık

En yakın dostların kim mi olacaktır?

Tek bir şey

Boşluk

Boşver...