Dünyada 7.5 milyar insan yaşıyor. Yâni yeryüzündeki insanlık bahçesinde 7.5 milyar çiçek var. Kimi misk gibi kokuyor, kimi kötü kokuyor. Ama ister güzel koksun, ister çirkin… hepsi de çiçek…

Öyleyse hiçbir ayak, hiçbir güç, hiçbir otorite bu çiçekleri ezememeli… onları solduramamalı. Ama nasıl? Bilmiyorum sevgili dost! Bilemiyorum. Bu konuda kendimi çok âciz hissediyorum. 

Kafamda bin bir düş var ama… adı üzerinde rüya. Meselâ insan çocuğunu güneş gibi sıcak, toprak kadar vefalı, su kadar temiz, çimen gibi zarif, ceylân kadar güzel, kuş gibi özgür, verimli bir toprak kadar üretken ve olgun düşlüyorum.

Meselâ bütün insanların kutsal yaşama hakkının korunmasını düşlüyorum.

Bütün insanların özgürce inançlarını, dillerini, kültürlerini doya doya yaşamalarını… hatta bu konuda devletlerin katkı sunmalarını düşlüyorum. 

Mâdem ki bu dünya hepimizin; mâdem ki bu dünyada herkese, bütün halklara ve kültürlere yetecek kadar yer var.

O halde bütün cehalete, bütün şiddete, baskıya, inkâra göğüs gerip hoşgörü içinde, sevgi dolu, saygı dolu bir yaşamı neden düşlemeyelim.

Dünyayı yönettikleri iddia edilen o meşhur “Aileler”e, “Dış Güçler”e, “Üst Akıl”a, “Faiz Lobisi”ne?, “Dolar Lobisi”ne? rağmen…  

Tekrarlıyorum. İnsanlık bahçesindeki 7.5 milyar çiçeğe özen göstermeliyiz. İnsan olana bu yakışır sevgili dost! 

Ali Rıza Saysen